პოეზიის სასახლე. არქიტექტორი შოთა ბოსტანაშვილი. 1999 – 2003 წ.
შოთა ბოსტანაშვილი იყო ქართველი არქიტექტორი, პედაგოგი და მოაზროვნე, რომელმაც არქიტექტურა გადააქცია კულტურულ, სემიოტიკურ და პოეტურ ფორმად. მისი კონცეფცია — „არქიტექტურის პოეტიკა“ — დღესაც ინსპირაციას აძლევს ახალ თაობას და გავლენას ახდენს როგორც დიზაინზე, ისე სივრცის აღქმაზე.
არქიტექტურის პოეტიკა — ფუნდამენტური იდეა თანამედროვე ქართული არქიტექტურისთვის
ბოსტანაშვილმა შექმნა სრულიად უნიკალური ხედვა, რომლის მიხედვით არქიტექტურა არ არის მხოლოდ კონსტრუქცია — ის არის ტექსტი, რომელსაც ადამიანი კითხულობს და განიცდის. მისი სახელოსნო „Poetics of Architecture“ არ იყო უბრალოდ სტუდენტური სივრცე, არამედ კვლევისა და აზროვნების ლაბორატორია, რომელიც წლების განმავლობაში განსაზღვრავდა არქიტექტურულ განათლებას საქართველოში.
შოთა ბოსტანაშვილის მნიშვნელოვანი პროექტები
- მემორიალი „დიდება შრომას“ – ქუთაისი (1976), ვახტანგ დავითაიასთან ერთად
„პოეზიის სასახლე“, თბილისი — არქიტექტურის და ლექსის შერწყმის სიმბოლო
სახლი ქობულეთის ქუჩაზე. არქიტექტორი შოთა ბოსტანაშვილი. ქვის ხე ბუნების ხეებს შორის. 1998-2003 წ.
სახლი ქობულეთის ქუჩაზე. არქიტექტორი შოთა ბოსტანაშვილი. ფასადი1998-2003 წ.
როგორც პროფესორი საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში, ბოსტანაშვილი რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში ზრდიდა არქიტექტორების თაობებს, რომელთაც ასწავლიდა, რომ სივრცე უნდა იყოს აზროვნების გაგრძელება, არა უბრალოდ ტექნიკური ამოცანა.
ბოსტანაშვილი ცნობილია როგორც პოეტი-არქიტექტორი, რომელიც ხშირად პერფორმანსებში ლექსების კითხვით არქიტექტურულ სივრცეებს ახალ მნიშვნელობას ანიჭებდა. ეს იყო არატრადიციული გზა, რომლითაც ის სივრცეს ადამიანის ემოციასთან აკავშირებდა.
შოთა ბოსტანაშვილი იყო არა უბრალოდ არქიტექტორი, არამედ სივრცის ფილოსოფოსი, რომელმაც ქართულ არქიტექტურას მიანიჭა ხასიათი, პოეტიკა და სიღრმე. მისი კონცეფციები დღემდე ინარჩუნებს აქტუალობას და ეფუძნება სწორედ იმ ღირებულებებს, რაც თანამედროვე მწვანე, ადამიანზე ორიენტირებულ ურბანულ ხედვას ავითარებს.
